Şimdi yeni bir mevsimin içindeyiz. Artık soğuk kendini hissettiriyor. İnce tişörtler yüksek raflara
kalkmaya başladı. Kışlıkları bulmaya başlasak iyi olacak. Her mevsim olduğu gibi bu bambaşka
bir zaman dilimi. Yeni başlangıçların, yeni hedeflerin mevsimi.
Bana soracak olursanız bu sonbahar hayatımın en başka sonbaharı. Çünkü onu doğduğum,
büyüdüğüm evimden kilometrelerce ötede karşıladım. Başka bir ülkede. Başka bir evde. Bu sefer
gitmek için hazırlandığım bir okulum yoktu. Dersler ne zaman başlayacak kaygısı yoktu.
Öğrenci olmadığımı hissettiğim ilk mevsimim. Kaygılarımın büyüdüğünü anladığım ilk güz.
Harika bir şey bu. Bunun nesi harika diyeceksiniz? Kaygı, üzüntü, mutluluk, stres ya da endişe
hepsi hayatın içinde. Tam da insana ait şeyler. Ve biliyorum hayata ait olan her şey harika.
Yaşadığını fark ettiriyor sana. Önümdeki sorundan kaçmadan yüzleşmek, onu karşıma alıp
düşünmek evet belki de üzülmek, beni ben yapıyor. Bu sonbaharda kendime daha çok
yaklaşıyorum. Yeni hedefler, yeni hayaller buluyorum.
İnsanız, yeniyi kutlamak istiyoruz işte. Yeni doğan bir bebek, yeni evlenen bir çift, yeni yıl, yeni
mevsim kutlama sebeplerimizden. Belki ortak bir kültür mirası olduğu için, belki de aynı
duyguları yaşadığımız için kutlamalar din, dil, ırk fark etmiyor. Sadece ritüeller değişiyor.
Kutlamaya değer gördüklerimiz ise aynı kalıyor. Yeni bir mevsime girdiğimizde de bunu
kutlamalıyız tabi ki. Zaman bizi beklemiyorsa biz de onu beklemeyelim. Mesela yeni bir ajanda
alalım bu mevsimde. “Neyi istiyorum” kocaman yazalım defterimize. Ya da odamızın duvarına
renkli kartlar yapıştıralım. Yeniden başlamak için gerekli enerji nerdeyse onu yazalım kağıtlara.
Düşüncelerimizi, duygularımızı güzelleştirebilmek için değişelim. Yeni bir mevsimde yeni bir
birey olalım tabiri caizse. Değiştirelim saatleri, günleri. Ama önce kendimizden başlayalım. Bu
sonbahar bizim baharımız olsun.
RUMEYSA BALCILAR
