Mermer masalar, siyah demirlerin üzerinde.
Hafif rüzgarın matemi.
Uğultusu ağıtlarıyla;
Fransa’da
evinden uzakta,
tek başına
yolculuğu sürüyor.
Parke taşları, göz yaşları ile yıkanmış.
Karanlık bir çöküntü var vitrinde.
Siyah demir sokak lambaları,
Fransa’da
yolculuğa uğurluyor.
Tahta vitrinli dükkanda,
eski bir plak tekrarlıyor;
Je ne mourrai pas seul, non? *
Yanık sesini duyan çingeneler,
ellerindeki gülleri;
Fransa’da
çamurlu caddelere bırakıyor.
Yolculuk beni,
Fransa’da
ölüme uğurluyor !
* Yalnız ölmeyeceğim değil mi?
