edergi

Biz insanlar hayattan sürekli bir beklenti içerisindeyiz. Sürekli bir şeyler almak, yeni şeyler edinmek istiyoruz. Peki biz hayata ne veriyoruz? Hayat bizden ne bekliyor? Hiç düşündük mü? Hayatın anlamını hep farklı yerlerde arıyoruz.…

Sarı bir ışık var ve beyaz, Gözleri kamaştı bakamıyor, Kanadından kopardığım bir haz, Belki de ölüme doğru yol alıyor, Bildiklerim bileceklerimden az, Aklının almadığı diyarlara uçuyor, Durmaksızın üşüyorum içerisi ayaz, Sancılarının…

İçiniz sıkılır ya bazen. Ruhunuz daralır, mümkünleriniz tükenir, ne yapsanız da çıkar yol bulamazsınız. En büyük dert benimki diye haykırırsınız içinizden, koparsınız hayattan. Bu gibi durumlarda yapmanız gereken bir şey var…

Umud, didara meftun ve ayine olmaktan geçer. Bir nevi o bağlılık ve teslimiyet ile umudun diri ve yakin olur. Bir işi veya bir gayeyi başarabilmek amacıyla ilk önce insanoğlunun o olayı umut etmesi gerekmektedir. Umut, insanın fırtınalı…

Her büyük adam kucağında yaşadığı cemiyetin üvey evladıdır der Cemil Meriç. Size bahsedeceğimiz filmin kahramanı tam da böyle birisi. Bir filmin kahramanı evet ama aynı zamanda yaşadığı bölgenin ve soydaşlarının da kahramanı. Üstelik bu…

En çok da bu yanını seviyorum toprağın. Sanki ta en başından öğretmenimiz olmayı kabul etmişcesine tüm cömertliğiyle bize kucak açmasını. Tuhaftır ki, topraktan gelen biz aciz insanlar onu kirli olmakla yaftalıyoruz. Üstümüz kirlenmesin,…

Dün, Bugün, Yarın… Sevdâsı oldun rüzgarın, umutların ve o gül yüzlü çocukların. Sende bulduk geçmişimizi, hayallerimize katıp senle kurduk geleceğimizi. Sende doğduk, sende can verdik ve sende yeniden hayat bulduk. İnandık sâyende,…

Ah insanoğlu uslanmazsın, anlamazsın yaptığını kaybetmeden. Ne kadir bilirsin ne kıymet, yapılan iyiliği hemen unutursun ama kötülüğü bir ömür damarlarında taşırsın. Ne yaparsın işte nankörsün. Peki hiç merak ettin mi nedenini? Dur ben…

Toprak, ruhumuza ab-ı hayattır. Toprak insana değil, insan toprağa bağlıdır. Toprağın yağmur ile meşk ve raks etmesi ile birlikte ortaya çıkan o misk kokusu, doğaya ve insana nefes aldırmaktadır. Ondandır ya bedenimiz cismen toprak ile…

Bir gece yarısı, huzursuz bir uykudan kalbimin sesine uyandım sanki. Durup dinledim tekrar. Gecenin sessizliğinde, kalbime yağmurun sesi eşlik etti. Yumdum gözlerimi, bir yağmur sonrasını düşlerken buldum kendimi. Başım hafifçe göğe…