Kokuyor bazen gitmediğim tarihler
Görüp de söyleyemediğim
uzun hasretler takıyor kancasına çekiştirirken.
Dikiş tutmuyor bu deşilmiş yara
Üzerinden atlılar geçiyor satırların
tam değilken ben daha.
Gecenin bilmem kaçında
eğrelti şarkılar gibi sokaklarda dolanan
yankıyım ben
Kavgasında ekmeğin
Coğrafyanın dünündeki çocuk
uyutulan hikâyenin sesindeyim.
Öylesine bir haldeyim
öylesine
Yürekten atılmış bir düşüncenin
kenarında köşesinde
Öylesine bir haldeyim
öylesine
seher vakti ışıklarını çiziyorum güneşin zihnimde.
Ayaklarımda dolanan yılanlarla büyüdüm ben
Yüreğimin sancılarına kulak veren zehirler akıttım
evren deniz
ruhum gök
hayalim tek
tuttu beni bulduran tufan.
Nezihe TUNÇ
